HOXE QUERO CELEBRAR O DIA DAS LETRAS GALEGAS COA PUBLICACIÓN DO MEU PRIMEIRO POEMA PENSADO EN GALEGO.
CARA O CEO
ESCONDIDO CARA ABAIXO
MERGULLADO NUN MAR DE NÉBOA
AFLIXIDO POLO FEDOR
DE PAIXÓNS CONTAMINADAS
MALVIVIDAS POLO DESAZÓN DO INSTINTO
NUN ESCENARIO SEN ESPERANZA,
CON REPARTICIÓN DE ANIMAIS,
INDOMABLES POLAS AMBICIÓNS
DOS SEUS DONOS
A MIN SÓ ME QUEDA SOBREVIVIR
DEITADO BOCA ARRIBA
MIRANDO CARA O CEO
SECÁNDOME O SOL
COMO UNHA SARDIÑA LAÑADA
ESPERANDO NO CORREDOR
DA FAME NEGRA
PARA DEIXARME DEVORAR
POLA IMPROVISACIÓN
DUN DESTINO
QUE NON PODO MUDAR
DANADO POLO PASO DO TEMPO
E EROSIONADO POLA SECA
DO MEU XARDIN INTERIOR.
NECESITO QUE ME REGUEN,
QUE ME EMPAPEN,
QUE ALAGUEN O MEU CORPO,
QUE AXITEN AS PÓLAS
DOS MEUS PENSAMENTOS
E NA CAÍDA QUE PREÑEN
A TERRA DE DESEXOS
DE ESPERANZA E LIBERDADE,
PARA VOLVER TODOS
O REGO DAS NOSAS RAÍCES E ASI
DEIXARNOS DE XUSTIFICAR
PARA SER QUEN DE CONVERTERNOS
EN ALGO MÁIS QUE UNHA XEOGRAFÍA
QUE DE CANDO EN VEZ SUSPIRA,
E ÁS VECES ESBIRRA,
PARA RECLAMAR O SEU ESPAZO,
PARA CUMPRIR COA SÚA OBRIGA,
NO BERCE DA ORIXINALIDADE,
VOLVENDO A VERTER VERDADE,
SIN PREGUNTAR A NINGUÉN.
AINDA ESTAMOS A TEMPO
DE VOLVER A COMENZAR,
DE PARTIR DE CERO,
DE MIRAR CARA O CEO
E DESCUBRIR
PORQUE NA NOSA TERRA
AS NUBES TAMEN CHORAN
Pati/17/5/2018